Zabawne, że większość tego co mamy doceniamy dopiero po stracie.

   Siedziałeś zamyślony na balkonie, co jakiś czas zerkając na mieniące się nad twoją głową gwiazdy. Zastanawiałeś się gdzie i w jaki sposób straciłeś to, co dla ciebie najcenniejsze. Nie wiedziałeś jak mogłeś na to pozwolić, jak mogłeś tak bardzo się zatracić by nic nie zauważyć. Nie mogłeś pojąć jak bardzo byłeś ślepy, a co najgorsze – jak wielkim egoistą się stałeś. Myśląc tylko o sobie doprowadziłeś do tego, że w końcu zostałeś sam. Tak bardzo chciałeś odnieść sukces, że dążąc do niego inne sprawy odsunąłeś na dalszy plan. To jak były dla ciebie ważne zrozumiałeś dopiero wtedy, gdy prócz kariery nie zostało ci już nic innego.

                                                                    
                                                                            ~.~
Prolog jest krótki, bo i cała historia nie jest długa. Tak jak wcześniej - prolog, 15 rozdziałów i epilog. Co do publikacji trzymam się takich samych terminów jak wcześniej - dwa razy w tygodniu, w środę i niedzielę. :)